Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik had de Elevate Night afgelopen vrijdag echt nodig. Ik werd ook echt opgetild, ik zweefde op de vleugels van de Heilige Geest. Als je erbij was, begrijp je wat ik bedoel ;)
De afgelopen tijd merkte ik dat ik in cirkels begon te denken, ook in mijn gesprekken met God. Alsof er een muur tussen ons in stond. Maar toen ik me vrijdag overgaf aan de avond en de woorden die Michelle met ons deelde, werd ik zo diep geraakt door de Heilige Geest. Hij opende mijn ogen voor zoveel dingen en ik besefte hoe vaak ik dingen probeer te analyseren en beredeneren, dat ik helemaal vergeet dat ik maar een ding hoef te doen: me overgeven aan God.
Gods troost geeft vreugde
Want door de Heilige Geest vinden we vreugde in zwakheid. De Heilige Geest is onze Trooster. Als we hem uitnodigen in ons hart, zal hij ons troosten, en zijn troost geeft vrede en vreugde. In welke omstandigheden we ook zitten.
We hoeven dus maar een ding te onthouden: de Heilige Geest uitnodigen in ons hart. Zijn krachtige aanwezigheid toelaten in ons binnenste. En dat vraagt een stuk overgave van ons.
De muur die ons beschermt (denken we)
En wat is overgave moeilijk! We willen de controle houden, we willen volmaakt zijn. Michelle vertelde over haar roeping om de controle los te laten. Door controle uit te oefenen op situaties en mensen, kon ze ongemakkelijke momenten uit de weggaan, dacht ze.
Mijn psycholoog noemt dat de muur die ons beschermt tegen nare gevoelens. We hebben allemaal angst voor bepaalde situaties en om bepaalde emoties te ervaren. Schuld en schaamte staan denk ik bovenaan onze lijstjes van emoties die willen vermijden. Ik heb in elk geval grote angst voor schaamte.
Wat is jouw angst? En hoe bescherm jij je daartegen?
God verbreekt de kracht van muren
Veel van die emoties en situaties die we willen mijden komen doordat we ooit beschadigd zijn of zelfs getraumatiseerd zijn. Een psycholoog plakte ooit het label ‘chronisch trauma’ op mijn jeugd. Ben ik weken depressief van geweest. Want ik had een muur gebouwd die mij beschermde voor nare emoties, waaronder de diepe nare gevoelens uit mijn jeugd. En de psycholoog legde zijn vinger precies op de zere plek. Ik zag niet hoe ik daarvan af kon komen, een chronisch trauma klinkt als iets wat me de rest van mijn leven zal achtervolgen.
Toen Michelle zei dat we onze muur, die ons beschermt voor nare gevoelens, mogen overgeven aan God, dat Hij het over mag nemen, kwam er zo’n rust en vrede over mij!
Waarom? Ik besefte, in het diepst van mijn wezen, dat als ik die nare gevoelens voel, ik daar niet meer bang voor hoef te zijn. Ik voel heel diepe pijn en verdriet, eenzaamheid, waardeloosheid in het beschadigde deel van mijn hart. Daar kon en kan ik niet mee omgaan, zo intens.
Die muur die ik had gebouwd was een perfectionisme: als ik wat ik doe perfect doe, geen fouten maak, mezelf niet voor schut zet, zullen mensen mij leuk vinden en waarderen, dan willen ze met me omgaan en voel ik geen eenzaamheid en waardeloosheid. Werkte perfect.
Nou ja, als angst je drijft, leef je best krampachtig. Het kost veel energie en ik voel(de) me niet vrij om mijn hart te volgen. Altijd stak die angst weer zijn kop op en wist ik: ik moet het goed doen.
Ik ken veel vrouwen die zo’n perfectionisme hebben als het gaat om het schoon en netjes houden van hun huis, die perfecte kinderen willen presenteren aan de wereld, etc. Waar ligt jouw drang om controle te houden?
MAAR GOD BEVRIJDT VAN SCHULD, ANGST EN SCHAAMTE
Hoe? Door zijn belofte: Ik stuur de Heilige Geest, de Trooster. Hij troost mij als die gevoelens van eenzaamheid en waardeloosheid de kop opsteken. Hij laat me niet alleen. Hij laat me niet in mijn uppie al die narigheid verdragen.
Dan kan ik me, in al mijn zwakheid, geven aan de mensen om mij heen. Ik kan bijna op het podium gaan staan en een groep mensen toespreken. Zonder angst voor schaamte, zonder angst om niet gezien te zijn. Want de Heilige Geest is bij mij. Ik ben niet alleen. Ik ben een geliefd kind van God. Getroost.
Durf jij je over te geven?
